Bu fotoğraf negatifti. Ben onu pozitife çevirdim. Resmi rahmetli babam Aziz Altun ile çok tahlil ettik, ama maalesef fotoğraftaki üniformalı asker ile onun solundaki vatandaşın kim olduklarını bir türlü çözemedik. Rahmetli Yusuf dayım çözdü mü, çözemedi mi onu da bilmiyorum doğrusu, çünkü bu resim konusunda dayımla hiç görüşemedik.
Fotoğraf karesindeki tanıdığım simalara gelince: İskemlede oturan bastonlu sakallı İbrahim dedem. İşte hemen onunla beraber oturan diğer iki kişiyi çıkaramadık. Ayaktakilere gelince, onlar zaten akrabalarımız olduğu için kolayca tanıştıralım: Sağ baştaki babam terzi Aziz Altun, ortadaki Melahat halamın kocası terzi Abdurrahman Karagöz ve hemen onun yanındaki de işte, rahmetli Yusuf dayımdır. bu kareden en son onu kaybettim.
Yusuf dayım çok iyi bir insandır. Allah bu karedeki tüm mevtalara rahmetiyle muamele eylesin. Yusuf dayım ile benim aram çok iyiydi. O beni sever, ben de onu sayardım. Zaten bir tane dayım vardı o da Yusuf Gönç'tür. O da rahmetli oldu, rahmet-i Rahman'a kavuştu. Nur içinde yatsın, ışıklar içinde uyusun ve ruhu kıvansın.
